Rio Dulce -Tikal

23 april, Rio Dulce- Tikal

Op een redelijk normale tijd vertrekken we, 8.15 uur. Een klein stukje weer met de boot, waarna we alles weer in de bus laden. Het is vandaag een relaxte reisdag. We stoppen 2 x voor plas-en koffiepauze en om ca. 13.00 uur zijn we in Flores. Dit is een klein eilandje, waar in het verleden hevige strijd is gestreden tussen de Maya's en de Spanjaarden. De Spanjaarden wonnen natuurlijk, want zij hadden kanonnen e.d. en daar konden de indianen met hun pijlen niet tegenop.
We worden er ruim 1 1/2 uur losgelaten, tijd om te lunchen, het eiland rond te lopen en inkopen te doen voor de komende 2 dagen. Dan zitten we nl. in de wildernis en het programma betekent dat we ook niet in het hotel zullen ontbijten. Met Jolanda beland ik bij een rustig strandtentje, heerlijke enchilada gegeten. De tijd vliegt en we moeten ons haasten om nog even wat boodschappen te doen. In de supermarkt komen we bijna alle reisgenoten weer tegen. De snacks voor ontbijt, chips om het zout gehalte op peil te brengen, vliegen de deur uit. De temperatuur is ruim boven de dertig graden en met de hoge luchtvochtigheid blijf je zweten. En drinken.
Het stadje is niet groot, maar heeft wel een gemoedelijke sfeer. De meeste toeristen verblijven hier en maken van daaruit de trip naar Tikal. Wij verblijven gelukkig in Tikal, het nationale park waar ook de ruïnes liggen. het is toch nog 1 1/2 uur rijden.
Om 16.30 uur zijn we in het hotel. Igor had ons voorbereid op zeer basic accommodatie, met gedeeld sanitair. Maar we krijgen luxe huisjes toegewezen, met eigen badkamer, die luxer is dan we tot nu toe gehad hebben. Wel is er maar beperkt stroom, alleen tussen 18.00 en 23.00 uur.

Voor degenen die willen is er de mogelijkheid vanavond nog naar de site te gaan en vanaf een ruïne de zonsondergang te zien. Ik besluit mee te gaan, even wat beweging na een hele dag zitten. De lokale gids vertelt bij vertrek dat we deze zonsondergang gaan zien vanaf een tempel die eigenlijk niet beklommen mag worden door toeristen. Maar een paar Quetzales, lokale muntsoort, door ons vaak pepernoten genoemd, doen wonderen. Hoewel het hotel in het park ligt, is het nog ruim een half uur lopen naar de site. Onderweg zien we diverse apen ( spider monkeys) en de gids probeert tevergeefs een tarantula uit zijn nest te lokken. Keurig op tijd zijn we bij de bedoelde tempel. Hij is behoorlijk hoog en steil en de treden zijn hoger dan gebruikelijk. Het wordt dus een forse klim. Niet echt mijn hobby. We hebben wel een schitterend uitzicht, maar ik kan er niet helemaal van genieten. Ben me geestelijk aan het voorbereiden op de klim naar beneden. Uiteindelijk besluit ik net voor zonsondergang de afdaling te beginnen. Halverwege kijk ik op en zie nog net de zon achter de bomen verdwijnen. Het is wel heel bijzonder om in het park te zijn, terwijl iedereen al weg is. Ondanks de klauterpartij de moeite waard. De terugweg is voor een deel in het donker. Omdat de weg nou niet bepaald een vlakke asfaltweg is, is het dus uitkijken geblazen. Gelukkig hebben een paar mensen zaklantaarns bij zich en is er iemand zo galant mij bij te lichten. Heelhuids, maar met trillende kuiten, belanden we bij het hotel.
Daar stikt het inmiddels van de nederlanders. Blijkt een " caravaan" voetbalsupporters de komende dag ook hier te verblijven. Zij zijn eind maart vanaf de VS vertrokken en rijden heel Noord-, Midden-en Zuid Amerika door om te eindigen in Brazilië, bij het W.K. Echt blij zijn we er niet mee, maar ja.
We eten in het hotel, niet echt super, maar het biertje smaakt uitstekend. Had ik ook wel verdiend. Om 9.30 uur gaat bij mij het licht uit, morgenochtend vertrekken we om 4.15 uur ( jawel, in het holst van de nacht) voor de wandeling door het oerwoud naar de ruïnes om daar de zon op te zien gaan. Dat noemen ze vakantie.!!!!!!!