DAG 2, 8 APRIL 2014, CHICHEN ITZA

Na een toch nog korte nacht, staat iedereen netjes om 5.30 uur klaar. Het hotel heeft ontbijtpakketjes gemaakt en we kunnen dus direct door. De snelweg die we rijden is saai, aan beide kanten van de weg staan bomen, zodat je niet ziet wat er achter ligt. We kunnen wel doorrijden en om 8.15 uur staan we bij Chichen Itza. Het is inderdaad nog erg rustig, de verkopers van souvenirs zijn nog niet eens aanwezig. Julian onze Maya gids staat al klaar. Chichen Itza is rond 400 n. chr. gebouwd en bestaat uit diverse tempels. Over het algemeen zien ze er uit als een soort piramides, maar dan niet zo glad afgewerkt. Het zijn in feite grote en wat kleinere traptreden. De aantallen treden e.d. hebben allemaal een symbolische betekenis en verwijzen meestal naar tijdseenheden. De Maya's waren al vroeg meester in het berekenen van data en bouwden hun tempels zodanig dat er iets mee gedaan wordt. Zo is de grote tempel van Chichen Itza zo gebouwd dat bij zonsopgang en zonsondergang op 21 maart en 21 september ( de equinox dagen) de schaduw zorgt dat het lijkt of er een slang naar beneden kronkelt. Het einde van die schaduw slang is een stenen slangenkop. H et schouwspel trekt jaarlijks duizenden bezoekers.
Vroeger mocht je de tempel beklimmen, maar tegenwoordig is dat niet meer toegestaan. Wel begrijpelijk als je weet hoeveel mensen hier jaarlijks komen. Het bespaart mij het dilemma hoe ik er weer van af zou moeten komen. De treden zijn nl. erg hoog en nogal ongelijk. Een oude reisgids adviseert dan ook om als je naar beneden gaat dit achterstevoren te doen. Ziet er niet echt elegant uit.
Ook beroemd is het grote balveld, waar de Maya's vroeger een balspel speelden. Een rubberen " bal" die ca. 5 kilo woog moest door een ring. Die stenen ringen bevinden zich op ongeveer 5 meter boven de grond!!! Op zich dus al een prestatie van formaat, maar als je dan ook nog weet dat er geen handen en voeten gebruikt mochten worden.Alleen ellebogen, heupen en knieen kwamen er aan te pas. Zo zijn er nog veel meer tempels, die allemaal fraai versierd zijn met hieroglyfen. Nadat de Spanjaarden Mexico veroverd hadden, is het complex overwoekerd door oerwoud en ooit voor € 75,- verkocht aan de Amerikaanse consul. Later heeft de Mexicaanse overheid het weer terug gekocht.

Op 21 december 2012, de dag dat de wereld volgens sommigen zou vergaan, waren hier duizenden mensen die stonden te wachten. Overigens blijkt het verhaal dat de wereld zou vergaan ' verzonnen' te zijn door een Amerikaan van Mexicaanse afkomst, die jaloers was op de bekendheid van Erich von Daniken. Hij heeft toen van het feit dat volgens de Maya's op 21 december2012 er een nieuw tijdperk zou beginnen, gemaakt dat de wereld zou vergaan. Het leverde in ieder geval grote bekendheid op voor de Maya's, veel toerisme en ook Hollywood profiteerde mee.
Als we om ca. 11.00 uur het complex verlaten is het inderdaad erg druk aan het worden en ook de hitte neemt fors toe. Het zal toch al gauw zo"n 30 graden zijn en best vochtig.
Het is een indrukwekkende plaats, zeker als je bedenkt hoeveel de Maya's al wisten van dingen die wij pas relatief kort geleden hebben ontdekt.

We gaan de bus weer in, een kort stukje naar Ik kil. Ik Kil is een Mexicaanse cenote, een bovengrondse poel. De cenote is door de Maya's gebruikt om er mensen in te offeren, tegenwoordig kun je er in zwemmen, wat we dan ook doen. Stel je voor een meer met een diameter van ca. 60 meter, omgeven door rotswanden van zo'n 30 meter hoog en zo'n 40 meter diep. Luchtwortels van bomen die bovenop staan, hangen zo ongeveer in het water. Er zwemmen meervallen in, maar gelukkig worden die er uit gehaald als ze te groot worden. Een bijzondere ervaring.
Dan lunch in een restaurant waar ze typisch Yucatan gerechten serveren, zo heet de staat waar we nu in zijn. Redelijk toeristisch, maar wel lekker.
Twee uur rijden later zitten we in Merida. Mijn kamer heeft uitzicht op het zwembad en omdat ik op de begane grond zit ben ik eerst maar eens gaan kijken of de mensen in het zwembad mij net zo goed kunnen zien als ik hen. Maar het raam is aan de buitenkant spiegelend, ik kan dus wel naar buiten kijken, maar zij niet naar binnen.
Morgen een wat rustige dag, we blijven in Merida en hebben dus alle tijd om er rustig rond te kijken. Er wonen 1 miljoen mensen, maar heeft de uitstraling van een rustig Spaans provinviestadje. Een paar mooie musea, parken, kortom genoeg te doen. En ik kan altijd nog even aan het zwembad gaan liggen.