17 april 2014, Panajchel naar Antigua

17 april 2014, Panajchel naar Antigua

Om 8.30 vertrekken we vanuit Panajchel, weer iedereen op tijd. Vandaag een kort ritje, ca. 3 uur. Om 11.30 uur zijn we inderdaad in het hotel, ziet er mooi en authentiek uit. Mijn kamer heeft een 2 persoonsbed en een stapelbed. Echt groot is het niet en ook niet luxe, maar dat overleven we wel.
Het hotel ligt een stukje buiten het centrum, ca. 15 minuten lopen. Igor, onze reisleider, drukt ons op het hart om goed op onze spullen te passen. In verband met Semana Santa is het heel druk in de stad en dus ook het zakkenrollersgilde is actief.
We gaan gezamenlijk, onder leiding van Igor, naar het centrale plein. Hij wijst ons de geldautomaten, want er zijn er maar een paar die onze pasjes accepteren. Daarna ga ik met een aantal reisgenoten naar het Jade Museum. Jade wordt o.a. in Guatemala gewonnen, maar schijnt hier een andere steen te zijn dan bijv. het Jade in China. Echt indrukwekkend is het museum niet en aan het eind is natuurlijk de onontkoombare souvenirshop. Je kunt hier allerlei sieraden kopen, incl. hangers met je Maya sterrenbeeld.

Op weg naar een eettentje zien we de eerste signalen van een van de vele processies die vandaag en morgen zullen plaatsvinden. Her en der zie je op straat mensen bezig met het maken van een bloementapijt. Met grote sjablonen maken ze kleurrijke figuren van gekleurd zaagsel, bloemen en dergelijke. De processie, althans het belangrijkste gedeelte, loopt over deze bloementapijten heen. En aan het eind van de processie lopen een aantal mensen met bezems die direct de boel oprijden. Wie zegt dat ze hier niet kunnen organiseren? Voor dat je het centrum bereikt, staan her en der standjes waar ze brochures uitdelen met de routes. Er schijnen vandaag 2 processies te zijn en morgen, op goede vrijdag, wel 6.
Een processie bestaat uit een aantal onderdelen. Het grootste deel bestaat uit mensen, veelal mannen, in paarse lange gewaden gekleed. Ook kinderen lopen soms mee, of worden gedragen. Enkele figuren dragen de kappen die wij associeren met de Ku Klux Klan. Vorig jaar heb ik die in Valencia ook gezien en daar gelezen dat mensen die kappen dragen uit schaamte voor wat Christus is aangedaan. Ze willen niet herkend worden. Met de processies op pasen zelf schijnen de kappen niet gedragen te worden.
Verder lopen er diverse Romeinen mee, soms rijden er paarden, een romeinse strijdwagen met Pontius Pilates, een paar figuren die met een kruis lopen te sjouwen. Dat alles vergezeld van de nodige wierook. Maar het belangrijkste zijn de " kisten" met daarop heiligenbeelden. Die " kisten" kunnen behoorlijk lang zijn, wel 25 meter lang, en worden gedragen door vele mensen. Volgens de uitdrukking op hun gezichten is het behoorlijk zwaar. Sommige processies duren wel 15 uur of meer en de mensen worden dan ook regelmatig afgelost. Indrukwekkend om te zien,maar mede gezien de enorme mensenmassa, vraag ik me af of het devote wat een processie volgens mij hoort te hebben, er nog wel is.
We maken natuurlijk ontzettend veel foto's. Leuk is ook te zien dat op plekken waar de electriciteitskabels laag hangen, deze met palen omhoog gehouden worden om te voorkomen dat de processie er tegenaan loopt.

Na afloop van de processie, gaan we eindelijk lunchen. Je ziet hier veel italiaanse restaurants en af en toe is het wel eens lekker iets anders te eten dan het mexicaanse eten. Daarna weer op zoek naar de volgende processie. De drukte valt nog mee en na wat ronddwalen vinden we ook deze.
Op enig moment sta ik met mijn camera achter Pontius Pilates, die de verklaring voorleest. Een van de ' Romeinen' komt van de strijdwagen af en maakt me duidelijk dat ik niet van achteren mag fotograferen. Blijkbaar bang dat ik de tekst ga kopieren of zo.
Via de plaatselijke bakker, vast een keten, met de naam Holandesa, gaan we terug naar het hotel. Hoewel het oorspronkelijke plan was 's avonds weer de stad in te gaan, waar mensen dan nog steeds bezig zullen zijn met het maken van de bloementapijten en de Romeinen de stad door zullen trekken om de proclamatie voor te lezen. Ik zie daar toch maar van af. De straten hier bestaan volledig uit kinderkopjes, de stoepen zijn beslist niet gelijk en hier en daar een afstapje of een gat, en ik voel er heel weinig voor mijn enkel te verstuiken. We hebben immers nog ruim een week te gaan.
We drinken nog wat met de groep en om 22.00 uur lig ik in mijn bed. Niet echt een comfortabel bed, maar vooruit.