Panajachel

16 april 2014, Panajachel

Vandaag een rustige dag. Dit keer nu eens niet gewekt door het getoeter van auto's,maar door het gekraai van de haan en het geluid van vogels. Goed bed, goed geslapen.
Om 8.30 uur vertrekken we, na een ontbijt dat voor de meesten van ons bestaat uit yoghurt met vruchten en muesli. Een grote bak vol, daarnaast een kop slootwater en we kunnen er weer tegen.
We wandelen naar de boot die ons vandaag over het meer van Atitlan zal varen. Volgen zeggen een van de mooiste meren van dit continent, maar hoewel het zeker mooi is, is het nu ook weer niet zo speciaal. Het is een meer midden tussen een aantal vulkanen, die niet meer actief zijn. Doordat er jaarlijks meer water in komt dan er uitgaat, stijgt het waterpeil elk jaar met zo'n 2 meter. We zien dan ook overal bomen die in het water staan, steigers die half onder water staan e.d.
Onder het wateroppervlakte schijnt ook een Maya stad te liggen.
We varen naar Santa Cruz, waar we na een forse klim het dorpje bekijken. Aan het centrale plein ligt de kerk, de school, het gemeentehuis en een klein ziekenhuisje. In verband met Semana Santa ( de heilige week, de week voor Pasen) is de school gesloten en we worden dan ook al snel omringd door vele jongetjes. De snoepjes die een van ons uitdeelt, zullen daar ook wel bij helpen. Wel gaan de kinderen netjes in een rijtje staan. De kerk is sober en daardoor mooi. De heiligenbeelden zijn voor een deel erg verweerd, maar ze hebben dan ook in het verleden na een aardverschuiving lange tijd in het water gelegen.
Daarna bezoeken we het plaatselijke ziekenhuisje, een staatsziekenhuis en dus voor iedereen toegankelijk zonder kosten. Het lijkt meer op een soort 1e hulp post/consultatiebureau/kraamkliniek. Er is continu een verpleegkundige aanwezig die zo nodig kan schakelen met een arts. Ook is er een kraamkamer, die natuurlijk volgens onze standaard vreselijke verouderd is, maar er is zelfs een couveuse. Steriel ie het echter absoluut niet.

Er is een uitgebreid vaccinatieprogramma voor kinderen, statistieken worden bijgehouden over de gezondheid van de kinderen, kortom best goed geregeld.
In Guatamala is ca. 50% van de bevolking van Maya afkomst, de Ladino's ( met meer Spaanse roots), hebben echter de macht. Eind vorige eeuw woedde er een burgeroorlog waarbij vele mensen omgekomen zijn. Zoals in heel Latijns Amerika ging het ook hier om het verschil tussen arm en rijk. Dat verschil is er echter nog steeds.
Na dit dorpje gaan we wandelend op weg naar een ander dorpje, Jaibalito. Het is een wandeling van ca. 2 uur, over een smal paadje, soms langs wat stelle hellingen. Soms behoorlijk klauteren, niet echt mijn ding. Maar wel mooi. Soms schitterend uitzicht op het meer, de lokale gids laat ons diverse inheemse vruchten proeven en ook een koffieboon. Om de boon zit een zoet laagje en in de boon zelf proef je een heeeeel klein vleugje koffie.
De beloning voor het klimmen en dalen is zoet, we eindigen bij een hotel waar ze lekkere koffie serveren. Het is aangelegd in een schitterende tuin, met veel bloemen. Op de veranda's van de kamers hangen hangmatten. Ik zou het hier wel een paar dagen kunnen uithouden.
Maar na een korte rustpauze gaan we weer verder, naar de boot die ons naar San Juan zal brengen. Daar hebben we op een steiger een heerlijke picknick lunch. Heerlijk om nu even wat rustig aan te doen. Hoewel, we gaan weer door naar Santiago, een van de grotere plaatsen in dit district en vergeven van de kraampjes en verkoopstertjes.
Door een straat helemaal vol met kraampjes, gaan we eerst naar de kerk. Hier zijn de voorbereidingen voor Semana Santa al in volle gang. De kerk wordt uitbundig versierd en er heerst duidelijk al een wat feestelijke sfeer. In deze plaats lopen niet alleen veel vrouwen in kostuum, ook vele mannen doen dat. Ze hebben o.a. gestreepte kniebroeken aan, die mij nog het meeste doen denken aan honkbalbroeken.

Een reisgenote en ik komen tot de ontdekking dat we bij een van de kraampjes alle twee een tas hebben gezien die we mooi vinden en het blijkt nog dezelfde te zijn ook. Gelukkig hingen er twee. We gaan dus samen op weg om die tas te scoren. Zoals gebruikelijk in dit soort landen moet je fors afdingen, maar het gaat redelijk soepel. Je begint op ongeveer 1/3 van de prijs en het is mooi als je op de helft uitkomt. Dat gaat vrij soepel. Bovendien vinden wij het niet nodig om tot het bot te gaan. Het kost in onze ogen helemaal niets, terwijl het voor deze mensen natuurlijk anders is.
Voor de twee tassen gaan we blijkbaar wel ver, want de baas wordt er bijgehaald om definitief ja te zeggen. Met nog een heerlijke cappuccino ( gewoon kijken waar Igor, onze reisleider, zit en je weet waar je goede koffie kunt krijgen, en een heerlijk stuk worteltaart, en we kunnen weer de boot op.
Hat gaat behoorlijk hard en er staat redelijk wat golfslag, dus we maken af en toe forse klappen. Heelhuids komen we weer in het hotel.
Na een drankje met een paar reisgenoten en het diner met een wat grotere groep, wordt het tijd de koffer weer in te pakken. Ik heb hier wat dingen laten wassen, wat me totaal ca. 4 euro heeft gekost. Niet alles is helemaal schoon, maar het is wel weer fris.
Er blijkt een festival in het dorp te zijn, zodat we zeker tot half een de luide muziek horen. Dan val ik, met oordopjes, in slaap

Morgen op weg naar Antigua, waar Semana Santa in volle hevigheid zal zijn losgebarsten. Veel processies, kleurige bloementapijten waar ze over heen lopen, het schijnt heel bijzonder te zijn.